Smaki Szkockich Krain

Jeszcze w XIX wieku destylarnie podzielono na regiony Highlands i Lowlands. Miało to swoje odzwierciedlenie głównie w wysokości podatku płaconego od produkowanej w nich whisky. Umowna granica pomiędzy tymi regionami przebiegała - z grubsza rzecz biorąc - nieco na północ od linii Edynburg-Glasgow. Na północ od niej wyróżnia się jeszcze region Campbeltown, Islay, oraz Speyside. Ze względu na charakterystyczny profil aromatyczno-smakowy, wyodrębnia się również wyspy (poza Islay) jako osobną kategorię.

* Lowlands - to tradycyjnie region, w którym whisky poddawana była potrójnej destylacji (obecnie stosowanej tylko w Auchetnoshan), a wytwarzana tam whisky jest delikatna, lekka, o akcentach kwiatowych. Najbardziej znane destylarnie to Rosebank, Glenkinchie, czy wspomniana już Auchentoshan.

* Highlands - whisky wytwarzana tutaj to whisky pełniejsza, o bogatym kwiatowym aromacie i smaku. W przypadku destylarni usytuowanych na wybrzeżu, w ich produktach znajdziemy akcenty morskie - jodowość, słoność, wodorosty. Najbardziej znane destylarnie to Clynelish/Brora, Edradour, Oban, Dalwhinnie czy Glenmorangie.

* Islay - na tej stosunkowo niewielkiej wyspie w archipelagu Hebrydów Wewnętrznych usytuowane są najbardziej bodaj legendarne destylarnie, słynące z whisky o zdecydowanym, torfowo-jodowo-dymnym aromacie i smaku. Najbardziej znane spośród nich to Port Ellen (niestety, nieczynna i bez widoków na ponowne uruchomienie), Ardbeg, Lagavulin, Bowmore, czy Caol Ila.

* Speyside - region wyodrębniony z Highlands, prawdziwe zagłębie szkockiego przemysłu gorzelniczego, skupiający około połowę szkockich destylarni. Whisky pochodząca stąd jest lekka, o akcentach owocowych. Często przynajmniej jej część dojrzewana jest w beczkach po sherry, co nadaje nieco cięższego, zdecydowanego smaku ostatecznemu produktowi. Wśród najbardziej znanych destylarni ze Speyside wymienić należy Glenfarclas, Glenlivet, Macallan, Glenfiddich, Cragganmore oraz Cardhu.

* Campbeltown - to region bardziej historyczny niż faktyczne skupisko producentów whisky. Niegdyś, na początku XX wieku funkcjonowało tam kilkadziesiąt destylarni, w większości cieszących się doskonałą opinią. Jednak opinię tę wykorzystano do maksymalnego zwiększenia produkcji kosztem jakości. W rezultacie większość destylarni prędzej czy później upadło, uprzednio utraciwszy dobrą reputację. W tej chwili w Campbeltown (na krańcu półwyspu Kintyre) funkcjonuje destylarnia Springbank oraz Glen Scotia. W ostatnich latach uruchomiono również destylarnię Kilkerran (w miejscu dawnej destylarni Glengyle), ale na jej produkty będziemy musieli jeszcze poczekać dobrych parę lat.

* Wyspy - to tak naprawdę sztucznie stworzona kategoria obejmująca destylarnie usytuowane na wyspach innych niż Islay, a mianowicie Mull, Skye, Jura oraz Orkady. Najbardziej znane destylarnie w tej kategorii to Talisker z wyspy Skye, oraz Highland Park z Orkadów.

Za Best of Whisky

Wine & Food Noble Day

26 września 2010 roku odbędzie się w Warszawie pierwsza edycja Wine & Food Noble Day. Organizatorzy - Noble Concierge oraz Centrum Wina - zapowiadają, że będzie to jedyne w Polsce wydarzenie winiarskie na taką skalę. Goście imprezy będą mieli okazję do degustacji ponad 300 gatunków win!
Dzień wcześniej odbędzie się, już po raz trzeci, Wine & Food Noble Night. Będzie dla gości okazja do skosztowania i ocenienia potraw przygotowanych przez szefów kuchni kilkunastu lokali z całej Polski

Zapraszamy

W pył się obrócisz, czyli słów kilka o popiele z cygara

Wydaje się, że popiół cygara może nam co nieco powiedzieć o naszym cygarze. Jeżeli popiół jest ładny i biały, to zapewne tytoń uprawiany był na glebie bogatej w substancje odżywcze, zwłaszcza magnez. Jeżeli popiół jest mocny, zbity, trzyma się cygara, tzn, że zwijacz wykonał dobrą robotę i świetnie zwinął cygaro. Jeżeli popiół tworzy „stożek”, to może oznaczać, że za szybko je spalamy. Jeżeli jednak jest „wklęsły”, to możliwe, że cygaro jest zbyt wilgotne. Jednak sprawa nie jest taka prosta jakby się wydawało. Najważniejsza w tym wszystkim jest ogólna ocena cygara, za jego budowę, wygląd i smak, ponieważ czasami może się zdarzyć, że cygaro za kilka złotych posiada ładniejszy popiół od cygara kubańskiego za kilkadziesiąt złotych. Tak więc jakość popiołu nie zawsze odzwierciedla jakość cygara.

Za Cigar Aficionado

Magia herbaty

Do Polski sposób parzenia i picia herbaty przywędrował głównie z Rosji. Herbatę gotowano tam w czajniczkach, imbryczkach, samowarach. Liście herbaciane długo były w wodzie.
Badania wykazały, że jeżeli liść herbaciany długo pozostaje w wodzie, to dodatkowo fermentuje, wydzielając składniki szkodliwe dla organizmu ludzkiego. Niektóre z nich są wręcz rakotwórcze.
Kultura picia herbaty na zachodzie Europy jest inna. Liść jest zaparzany przez odpowiedni czas dla danego gatunku herbaty, średnio 2 do 7 minut. Po tym czasie należy oddzielić liście herbaty od naparu.
Od długości parzenia herbaty zależy jej działanie. Na początku wydziela się teina, dopiero po 3-5 minutach wydzielają się polifenole popularnie zwane taninami. Składniki te neutralizują działanie teiny, tak więc po 7 minutach parzenia napar może być całkowicie pozbawiony teiny i nie ma już właściwości pobudzających. W takim naparze znajduje się natomiast bardzo dużo garbnika.

Sklep godny Dżentelmena

Witam

Oto zgodnie z obietnicą jedno z miejsc polecanych przez nas dla prawdziwych dżentelmenów.

Zapraszamy

Sklep SingleMalt.pl ma na celu dostarczanie produktów najwyższej jakości, w najlepszej cenie. Zawsze chętnie służymy pomocą w wyborze trunku, skompletowaniu efektownego prezentu, znalezieniu poszukiwanych whisky (również tych trudno dostępnych), czy zorganizowaniu ciekawego wieczoru z whisky.

Slainte!
SingleMalt.pl

Urodziny Ballantines

Rok 2010 to czas wielkich rocznic, także w
dziedzinie szlachetnych alkoholi. Także whisky
Ballantine's Finest świętuje w tym roku swoje
setne urodziny liczone od momentu wprowadzenia na
rynek. Marka ta jest znana z whisky blended
(mieszanej) o charakterystycznych nutach jabłek,
wanilii czy czekolady.
Początek historii Whisky Ballantine's to otwarcie
w Edynburgu w 1927 roku przez Georga Ballantine'a,
sklepu oferującego whisky tylko najwyższej
jakości. Efektem pilnowania jakości było nadanie
przez królową Wiktorię, w 1895 roku, królewskiej
gwarancji jakości: Royal Warrant of Appointment.
Następny sukces to otrzymany w 1938 roku od Lorda
Lyona symbol najwyższej jakości szkockiej whisky:
King of Arms. Znak ten do dziś na każdej butelce
jest prezentowany.